عوامل مرتبط با خشونت خانگی علیه زنان باردار

زمینه و هدف: خشونت خانگی علیه زنان، یک مشکل مهم بهداشت جسمی و روانی در سراسر دنیا است. لذا هدف این مطالعه، بررسی میزان شیوع آن در بارداری و ارتباط آن با حمایت اجتماعی و خانوادگی و نیز علل عدم ترک رابطه ی خشونت آمیز بود. روش بررسی: نمونه ی این پژوهش، 132 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر زنجان در سال 1388 بوده اند. اطلاعات به وسیله ی یک پرسشنامه ساخته شده و طی مصاحبه در محیط نیمه خصوصی جمع آوری و برای تعیین ارتباط بین متغیرهای مورد نظر، از آمار استنباطی شامل آزمون همبستگی کای دو و ضریب همبستگی پیرسون و آزمون فیشر استفاده شد. یافته ها: میانگین رخداد خشونت طی بارداری 28 درصد بود. تجربه ی خشونت در زنان 20 تا 29ساله بیشتر بود. (7/22 درصد خشونت فیزیکی؛ 8/28 درصد خشونت جنسی و 28 درصد خشونت روانی- اجتماعی؛ 7/73 درصد خشونت عاطفی و کلامی و 6/10 درصد خشونت شدید را گزارش نمودند. ارتباط قوی بین ترس از شوهر و خشونت فیزیکی (0001/0p<) و خشونت روانی- اجتماعی (002/0p<) و خشونت عاطفی (046/0p<) وجود داشت. مردانی که اقدام به شکستن اشیا می نمودند، میزان خشونت بیشتری را نشان داده بودند (0001/0p<) پدیده ی چند همسری در افزایش رخداد خشونت تاثیر داشت (007/0p<). 2/15 درصد از پاسخ دهندگان، برای پایان دادن به خشونت، به دفعات از وساطت خانواده بهره مند شده، خشونت در حضور دیگران، در موارد شدیدتر خشونت، بیشتر رخ داده بود (0001/0p<). کمترین موارد خشونت شدید در مواردی بوده که خانواده مداخله و حمایت می کرده اند (0001/0p<). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بین حمایت اجتماعی و رخداد خشونت خانگی در بارداری رابطه وجود دارد. به نظر می رسد که هرچه حمایت خانوادگی و اجتماعی بیشتر باشد, رخداد خشونت خانگی علیه زنان باردار کاهش می آید.